Bronchitis is een ontsteking van de lagere luchtwegen. Het belangrijkste symptoom is hoesten. Ondanks dat er dagelijks medicijnen worden genomen gaat het vaak mis en wordt het weer een ritje naar het ziekenhuis.
Bronchitis
Sinds dat Deon 1,5 jaar is heeft hij bronchitis. In het blog De ziekenhuisbeertjes vertel ik onder andere de verschillen tussen astmatische- en chronische bronchitis en de symptomen.
Elke dag gebruikt hij medicijnen, maar vooral als het vochtig of mistig is kan je erop wachten dat het erger wordt.
Hoesten
Deze keer begon het met weinig eetlust, maar aangezien Deon een slechte eter is ging er bij mij nog niet direct een lampje branden. Later begon hij met hoesten, maar iedereen hier in huis is verkouden en aan het hoesten dus dan kan het ook wel ‘gewoon’ een hoestje zijn. Het hoeft toch niet altijd meteen bronchitis te zijn?
Ik ben voor de zekerheid maar wel begonnen met het inhaleren van de blauwe. Deze is alleen te gebruiken wanneer hij hoest en ik dacht het zo dus te voorkomen.
Handmatige inhalator
De nacht daarop bleef hij maar hoesten en heeft hij slecht geslapen. Het was (zoals dat altijd gebeurd) in het weekend en we konden niet naar de kinderarts. Ik moest met Deon naar het ziekenhuis en dan maar hopen dat hij daar niet hoeft te blijven.
Ziekenhuis
Eerder kon je meteen naar de kinderafdeling, maar nu was het veranderd en moest je eerst langs de huisartsenpost in het ziekenhuis. Misschien komt dat omdat er mensen voor elk wissewasje naar het ziekenhuis gaan 😉 (lees hier onze blamage).
Gelukkig waren wij de eersten en daarna stroomde de wachtkamer vol. ”Mooi”, dacht ik, ”zijn wij ook eens een keer als eerste aan de beurt”. Maar opeens hoorde ik iets over ‘aanmelden’ (en ja dat had ik niet gedaan) en bijna de helft van de mensen renden naar de aanmeldingskamer. Met gevolg dat wij dus niet meer als eerste aan de beurt waren 🙁 .
De wachtkamer is nog leeg
Deon voelde zich steeds slechter en bleef maar hoesten, maar gelukkig hoefden wij niet al te lang te wachten.
De dokter wist niet wat hij nog meer kon doen (beetje raar), want hij had immers medicijnen. Ik vroeg of we niet naar de kinderafdeling konden, want daar krijgt hij meestal een ‘shotje’ en dan gaat het gelijk een stuk beter. Dat vond hij een goed idee.
Shotje
Bij de kinderafdeling aangekomen werd er gekeken naar zijn zuurstofgehalte. Wanneer het tussen de 98 en 100 is, is het goed, maar Deon had 93 en de arts vond het beter als hij daar bleef.
Dat betekend dat hij ruim een week daar moet blijven en met nog 2 kleine kinderen in huis is dat niet handig. Hij kreeg een ‘shotje’ en als het dan niet beter ging moest hij blijven.
Gelukkig voelde hij zich daarna direct een stuk beter en kreeg hij nog een shotje. We moesten weer 20 minuten in de wachtkamer wachten, daarna werd er naar zijn longen geluisterd en als het weer was verbeterd mochten we naar huis.
Ondertussen zijn we gaan kleuren en omdat het iets uitliep brachten ze ons nog drinken en koekjes.
Naar huis
Je zag hem helemaal opknappen en we mochten gelukkig naar huis. Ik kreeg dezelfde medicijnen mee wat ze op het ziekenhuis gebruiken. Blij dat we thuis een elektrische inhalator hebben, want anders kon het nog niet.
In totaal zijn we 6 uren op het ziekenhuis geweest en Deon viel in de auto direct in slaap.
Hij is nog niet helemaal de oude, maar het gaat stukken beter nu.
Lees ook:
Voor mijn meisje hebben wij precies dezelfde medicijnen werkt hier goed. Moet zeggen dat het deze winter beter ging, Misschien ook omdat ze de griepprik heeft gekregen?
Heftig zeg! En vervelend dat je er als eerste was, maar door zo’n formaliteit van aanmelden toch nog moest wachten. Eigenlijk hadden die andere mensen jullie dan even moeten laten voorgaan vind ik.
Oef, gelukkig gaat het beter.
Toch echt niet fijn, zo ziek kinderen.
Ik heb er momenteel één met buikgriep op de zetel.
Ah wat zielig! Heel veel sterkte het is wel rot! Maar wie weet helpt dit hem wel X
He bah, zo sneu als ze zo ziek zijn! En wat een ellende dat zijn medicijnen thuis niet echt werkten. Hopelijk gaat het snel beter!