Over een paar dagen is het zover, dan gaat hij op schoolreisje, maar ik weet nog niet of ik hem wel laat gaan. Ja, ik weet het, het is misschien wat overdreven, maar ik ben gewoon overbezorgd.
Bezorgd
Elke ouder is bezorgd om zijn kind(eren) en dat is natuurlijk heel normaal, want je kind(eren) is/zijn je alles. Ik probeer niet te bezorgd te zijn, maar dat is niet altijd even makkelijk.
Misschien ben ik soms wat overbezorgd, maar ik wil mijn kinderen beschermen en zorgen dat ze niks overkomt. Ben altijd bang dat er iets gebeurd.
Ik zeg ook altijd dat ik de jongens breng en haal wanneer ze later gaan stappen. Ook al bellen ze mij dronken op om 04:00 uur in de nacht, ik haal ze wel op en zorg dat ze veilig thuiskomen.
Schoolreisje
Zo vind ik het verschrikkelijk als mijn kinderen met de bus op schoolreisje gaan. Het liefst laat ik ze thuis, veilig bij mij. Misschien zie ik te veel beren op de weg, maar ik ben altijd bang dat er iets gaat gebeuren.
Het heeft ook veel met mijn eigen angst te maken. Ik geef de verantwoordelijkheid van mijn kinderen aan een ander. De ergste scenario’s gaan door mijn hoofd wanneer Deon op schoolreisje gaat. Je hoort en ziet tegenwoordig zoveel verschrikkelijk dingen!
- Wat als de buschauffeur de macht over het stuur verliest?
- Stel dat de buschauffeur in slaap valt?
- Misschien rijd er wel een automobilist op de weg die niet oplet, omdat hij met zijn telefoon aan het spelen is?
Dat maakt mij bang en ik heb er dan geen controle meer over.
Overbezorgd
Over een paar dagen gaat Deon weer op schoolreisje en dat is ruim een half uur rijden. Bij deze trip rijden de ouders zelf, maar aangezien ik zelf niet durf te rijden op de snelweg en Nick moet werken sta ik op het punt om hem niet mee te laten gaan.
Het idee dat mijn kind bij een ander (die ik niet ken) in de auto zit beangstigd mij en blijven de vragen ‘wat als’ door mijn hoofd spoken. Het liefst meld ik hem ziek en vertel ik niet dat hij met de bus op schoolreisje gaat, maar dat plezier mag ik hem niet ontnemen.
Misschien ben ik wel overbezorgd, maar ik kan het gevoel niet wegdrukken.
Ben jij ook zo’n overbezorgde moeder?
Lees ook:
Ondanks dat je bezorgd bent hem gewoon mee laten gaan. Ik denk dat je hem ook tekort doet als die er niet bij is. Hij valt dan namelijk compleet buiten de groep. Wat is nou erger dat alle kinderen praten over hoe leuk het is en hij niet mee kan doen. Het lijkt me niet dat je wilt dat hij er niet bij hoort.
Nee, maar het heeft niks te maken dat ik wil of hij er wel of niet bij hoort. Tuurlijk gun ik hem zijn schoolreisje, maar ik vind het idee zo eng dat hij bij een ander in de auto zit, waarvan ik niet weet wie het is en hoe deze persoon rijd. Ik geef mijn kind liever gewoon niet graag over aan de ander…
Het idee kan je eng vinden maar anders ouders hebben zeker wel een nette rijstijl. Ze vervoeren ook hun eigen kinderen. Als ik je een advies mag geven zou ik hoe moeilijk je het ook vind de angst opzij leggen en hem laten genieten van zijn plezier. Anders komt het later als hij groot is ook voor dat hij heel angstig kan worden. Hoogstens bespreek je dit eerst met de docent
Bij kinderfeestjes hier in Duitsland gaan ze toch ook met andere ouders mee in de auto? En worden ze naar huis gebracht. Succes met het maken van je keuze of je ze wel of niet laat gaan. Eigenlijk wel jammer als ze daarna op school van de andere kinderen horen hoe leuk het was. .
Dat vind ik ook niet prettig, maar ze wonen hier niet heel ver weg als er een kinderfeestje is en ze rijden niet op de snelweg.
Op het moment dat jij je dusdanig zorgen maakt om de veiligheid van je kind dat je ze beperkt in hun doen en laten, is het misschien een idee om zelf met iedereen erover te praten. Ik snap je overigens heel goed maar ik wil mijn kinderen niet thuis houden omdat ik weet hoe dat voor mij was.
Nou, ik herken het wél. Ik stond het eerste schoolreisje te huilen bij de bus. Ik zie dat kleine hoofdje nog enthousiast voor het raampje zitten in die grote bus.
En er zijn een aantal ouders die nogal uitpakken met kinderfeestjes en dus rustig een uur later mijn dochter thuis brengen dan op de kaart staat. Maar ook geen app sturen dat ze later zijn. Op dat soort momenten heb ik het niet meer. Ik kan dat niet onderdrukken.
En het vreselijke ongeluk in Oss met de stint versterkt dat gevoel dan nog meer. Kortom, ik ben altijd blij als er een vies, vrolijk, moe kind uit de bus of auto komt rollen. Dan is ook gelijk alles weer goed.