Verstoppertje spelen is leuk, maar Brent heeft wel hele goede verstopplekken en niet alleen in huis. Zo heeft hij mij twee keer op dezelfde dag ontzettend laten schrikken en ik kon roepen wat ik wilde, maar antwoord kreeg ik niet.
Verstopplek
Brent verstopt zich geregeld in huis, dat vind hij leuk. Hij kan zich heel goed verstoppen en houd zich dan ook muisstil. Ik kan roepen wat ik wil, maar hij geeft geen kik.
Zo had Deon laatst zwemles en toen we naar de kleedkamer liepen, ging Brent ons voorruit. Hij wist niet hoe snel hij in het kleedhokje moest zijn en deed de deur dicht. Toen we naar binnen wilden had hij de deur op slot gedraaid. Gelukkig konden we via een ander kleedhokje omlopen en was hij niet zo slim om ook de andere kant op slot te doen. Daar zat hij lachend op het bankje.
Verstoppertje spelen
Ik haalde de tassen en kleding uit het kluisje en Brent hielp mee (de kluisjes staan naast de kleedhokjes). Net dat ik de laatste spullen uit het kluisje haalde en me omdraaide was Brent weg! Ik keek om de deur van het kleedhokje, maar daar was geen Brent. Ik keek in de hokjes ernaast, maar ook daar geen Brent te bekennen.
Ik riep hem, maar kreeg geen antwoord, waar kon hij zo snel naartoe zijn gegaan? Lichtelijk in paniek liep ik naar de douches en door naar het zwembad, maar nergens te bekennen. Ik liep weer naar Deon, maar ook hij had Brent niet gezien. Ik vroeg aan de mensen op het zwembad, maar helaas niemand had hem gezien.
”Dan moet hij naar buiten zijn gegaan”, dacht ik en net toen ik dat hardop dacht hoorde ik een gebonk uit de kluisjes vandaan komen. Ik deed de deuren open en daar zat meneer in één van de kluisjes te lachen. Ja, een goede verstopplek was het wel!
Een gevaarlijke verstopplek
Een beetje bijgekomen van de schrik liepen we naar de auto. Brent liep op het stoepje, maar ging de verkeerde kant op. Ik riep hem dat hij mijn kant op moest komen. ”Oh’‘, zei hij lachend en tussen de geparkeerde auto’s liep hij door naar mij. Ik keek naar Deon die al bij de auto stond en toen ik Brent tegemoet wilde lopen was hij opeens nergens meer te bekennen. ”Wat raar, dacht ik, net zag ik hem nog lopen en opeens is hij spoorloos, dat kan toch niet?!”
Geen Brent te bekennen, maar ver kon hij niet zijn en natuurlijk gaf hij geen antwoord toen ik hem riep.
Weer lichtelijk in paniek keek ik snel in het rond en onder de auto’s en daar zag ik zijn jas. Op zijn buik lag hij onder de auto (waar een vrouw net haar kindje in het autostoeltje zette) en trok hem onmiddellijk eronder vandaan.
Wat een vreselijke verstopplek! Hij zag de ernst er natuurlijk niet van in en vond het een briljante verstopplek.
Brent wil graag alles zelf doen en dus ook alleen lopen, maar nu laat ik zijn handje nooit meer los!
Misschien vind je dit ook interessant om te lezen:
- Naar de kinderarts
- De waarom-fase
- Fantasie bij kinderen
- Binnen een paar seconden je kindje uit het oog verliezen
Oh, wat een schrik inderdaad! Het zijn goede verstopplekken maar als moeder word je daar niet blij van zeg!
Wat een kapoen! Inderdaad ik snap dat verstoppertje voor jou een hele wrange nasmaak krijgt dan. 🙂
Dat is schrikken zeg, en id dan is verstoppertje spelen niet meer leuk.